کد مطلب:211092 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:119
طب و طبابت امام صادق
مكتب جعفری سرمشق مكتب های تربیتی جهان است - و همان - طور كه معمول است شاگردان مكتب های قدیم هر گونه فساد و گرفتاری روحانی و یا امراض نفسانی هم پیدا كردند به استاد و رئیس حوزه علمیه خود می گفتند و او یا خود معالجه می كرد یا طبیبی در اختیار داشت برای معالجه فرزندان روحانی خود مأمور می كرد و این سنت مرضیه هنوز در نجف و كربلا و قم و غیره معمول است مكتب امام صادق كه بیش از چهار هزار شاگرد كامل داشت در مشكلات مادی و معنوی زندگی به رئیس و سرپرست و ولی نعمت خود مراجعه می كردند و امام (ع) كه در تمام علوم تخصصی به سزا داشت هر كس را به نحوی در خور رعایت آب و هوا و محل نشو و نما و محیط تربیت و كمال او معالجه می فرمود.
در كافی از ابن عمیر از ابن اذنیه روایت می كند كه مردی به خدمت امام صادق علیه السلام آمد و از مرضی شكایت نمود و گفت مرض شقاق دارم و شقاق ترك خوردن دست و پا را گویند.
امام جعفر صادق (ع) فرمود قطعه ای پنیر بگیر و قدری بان در میان آن بریز و آن را در سوراخ ناف شكم بگذار تا خوب شود.
اسحاق بن عمار حاضر بود عرض كرد یابن رسول الله پنیر و بان در ناف چه ربطی به شقاق و تركیدن دست و پا دارد چه نفعی به آن می رساند - فرمود ای اسحاق تو بان را در ناف خویش بریز كه بزرگ است تا حالت بهبودی یابد - ابن اذینه گفت مدتی بعد آن مرد را دیدم احوالش را پرسیدم گفت دستور امام صادق را عمل كردم یكبار بیشتر نگذاشتم آن مرض به كلی زائل شد.
نگارنده گوید مرض شقاق گویا همان خشكه قدیم و اگزمای امروزی است و بان در لغت به بر وزن خان تخم غالیه و لادن كه گل زردی است و درخت حب البان گویند و تردیدی نیست كه تمام بدن به هم مرتبط و پیوسته است و یقینا اثری دارد كه امام دستور داده است و ما درباره طب و طبابت افكار و عقایدی تجربی بسیار داریم كه جدا با اوضاع معالجات معموله ایران مخالف است و به قدری از این دكترها و داروسازهای عصر اتمی این كشور مأیوس و بیزاریم كه معتقدیم باید به اطبای مسیحی مراجعه كرد زیرا آنها طب را جزو عقاید دینی
[ صفحه 278]
خود می دانند شاید بهتر برای نفوس بشری ارزش قائل شوند و این همه تلفات برای تمایلات نفسانی و شهوات ندهند.
در كافی از ابن عمیر از ابن اذنیه روایت می كند كه مردی به خدمت امام صادق علیه السلام آمد و از مرضی شكایت نمود و گفت مرض شقاق دارم و شقاق ترك خوردن دست و پا را گویند.
امام جعفر صادق (ع) فرمود قطعه ای پنیر بگیر و قدری بان در میان آن بریز و آن را در سوراخ ناف شكم بگذار تا خوب شود.
اسحاق بن عمار حاضر بود عرض كرد یابن رسول الله پنیر و بان در ناف چه ربطی به شقاق و تركیدن دست و پا دارد چه نفعی به آن می رساند - فرمود ای اسحاق تو بان را در ناف خویش بریز كه بزرگ است تا حالت بهبودی یابد - ابن اذینه گفت مدتی بعد آن مرد را دیدم احوالش را پرسیدم گفت دستور امام صادق را عمل كردم یكبار بیشتر نگذاشتم آن مرض به كلی زائل شد.
نگارنده گوید مرض شقاق گویا همان خشكه قدیم و اگزمای امروزی است و بان در لغت به بر وزن خان تخم غالیه و لادن كه گل زردی است و درخت حب البان گویند و تردیدی نیست كه تمام بدن به هم مرتبط و پیوسته است و یقینا اثری دارد كه امام دستور داده است و ما درباره طب و طبابت افكار و عقایدی تجربی بسیار داریم كه جدا با اوضاع معالجات معموله ایران مخالف است و به قدری از این دكترها و داروسازهای عصر اتمی این كشور مأیوس و بیزاریم كه معتقدیم باید به اطبای مسیحی مراجعه كرد زیرا آنها طب را جزو عقاید دینی
[ صفحه 278]
خود می دانند شاید بهتر برای نفوس بشری ارزش قائل شوند و این همه تلفات برای تمایلات نفسانی و شهوات ندهند.